Sunday, January 26, 2014
เฝ้าเดี่ยวประจำวัน 27 มกราคม 2557
หลังจากที่ได้ทราบข่าวว่า ผู้ปกครองนิตย์ดา เจนวาณิชย์ ได้จากเราไปอยู่กับพระเจ้าแล้ว..
แน่นอนว่า ความเศร้าโศกเสียใจเมื่อรู้ว่า เราได้สูญเสียคนที่เรารัก เกิดขึ้นกับลูกหลาน ญาติพี่น้อง เพื่อนๆ และคนอีกมากมายที่รู้จักท่าน
แต่อีกด้านหนึ่งก็ได้คิดใคร่ครวญว่า นี่คือเวลาที่ท่านได้พักสงบอย่างแท้จริง ท่านได้รับใช้องค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างเต็มกำลัง และพระองค์ทรงรู้ว่า หน้าที่การงานของท่านบนโลกนี้เสร็จสมบูรณ์แล้ว
ผมเชื่อว่า ชื่อของท่าน จะตราตรึงอยู่ในจิตใจเราทุกคน และท่านจะได้รับการระลึกถึงอยู่เสมอไป...
คำถามที่เกิดกับผมก็คือ เมื่อเราจากไป เราอยากให้คนข้างหลังนั้นจดจำเราในแบบไหน? คำตอบของคำถามนี้ก็คือ ให้เราเร่งทำการดีทุกอย่างเพื่อพระองค์ในวันนี้
"เราบอกความจริงกับพวกท่านว่า ท่านจะร้องไห้และคร่ำครวญ แต่โลกจะชื่นชมยินดี พวกท่านจะเป็นทุกข์ แต่ความทุกข์ของท่านจะกลับกลายเป็นความชื่นชมยินดี" (ยอห์น 16:20)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment